Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο





Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) είναι ένα σύνδρομο που αναφέρεται σε άτομα, που αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες με την προσήλωση της προσοχής τους σε μία δραστηριότητα ενώ ενδέχεται, παράλληλα, να εμφανίζουν σωματική υπερδραστηριότητα. Ειδικότερα τα άτομα με ΔΕΠ-Υ χαρακτηρίζονται από απροσεξία, αδεξιότητα, δυσκολίες στην αφοσίωση στις σχολικές υποχρεώσεις ή τη συμμόρφωση σε υποδείξεις. Η διαταραχή μεταφράζεται ως ανικανότητα ρύθμισης της συμπεριφοράς. Συχνά, σχετίζεται με αρνητικές επιδόσεις στο σχολείο, καθυστέρηση (ελλείμματα) στη μάθηση και στην επικοινωνία. 

 Τρεις φορές πιο συχνό στα αγόρια από όσο στα κορίτσια, προσβάλλει 1 στα 100 παιδιά κάτω των 11 ετών. Δυστυχώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις ακριβείς αιτίες που προκαλούν την ADHD, όμως οι γενετικοί παράγοντες φαίνεται να παίζουν μεγάλο ρόλο. Η ADHD είναι κυρίως οικογενής νόσος. Εάν υπάρχουν άλλα οικογενειακά προβλήματα, δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτά συνεισφέρουν στην ADHD ή αν η οικογένεια αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα επειδή είναι δύσκολο να συμβιώνεις με παιδιά με ADHD. Το γεγονός ότι πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι στα παιδιά με ADHD, μέρη του εγκεφάλου (μετωπιαίος και βρεγματικός λοβός, και μέρος του μεσεγκεφάλου) δυσλειτουργούν, δεν μπορεί να θεωρηθεί απαραίτητα και ως αιτιολογικός παράγοντας της νόσου. 

 Υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για την ADHD ανά τον κόσμο και η διάγνωση και η θεραπεία αλλάζουν με ταχύτητα. Σε μερικές χώρες, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, η διάγνωση περιλαμβάνει ένα περιορισμένο εύρος συμπεριφορών και έτσι τα παιδιά διαγιγνώσκονται με ευκολία και αντιμετωπίζονται με φάρμακα. Στον υπόλοιπο κόσμο, το ADHD δεν αναγνωριζόταν εύκολα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Πολύ συχνά μπορεί να συγχυστεί με εναντιωματικά προβλήματα (επιθετική συμπεριφορά) ή μεμονωμένες δυσκολίες οι οποίες είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης και δεν απαιτούν αντιμετώπιση. Για αυτούς τους λόγους και προκειμένου να αποφευχθεί η σύγχυση των γονέων, είναι σημαντικό τα παιδιά να αξιολογηθούν σωστά και, εφόσον είναι αναγκαίο, να αντιμετωπιστούν βάσει αυστηρών κλινικών οδηγιών. Τα συμπτώματα ή οι αιτιάσεις πρέπει να είναι παρόντα για τουλάχιστον 6 μήνες, και συνήθως ξεκινούν στην προσχολική ηλικία. Τα παιδιά αυτά έχουν επίσης συχνά γλωσσικές δυσκολίες ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες. 
Τα παραπάνω μεταφράζονται ως ανικανότητα ρύθμισης της συμπεριφοράς. Τα παιδιά μπορεί να έχουν δυσκολία αφοσίωσης στην σχολική εργασία ή να συμμορφώνονται με υποδείξεις (στο σχολείο ή το σπίτι). Τα συμπτώματα ή οι αιτιάσεις συνήθως ξεκινούν στην προσχολική ηλικία. Τα παιδιά αυτά έχουν επίσης συχνά γλωσσικές δυσκολίες ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Καθώς η σωματική υπερκινητικότητα βελτιώνεται με την ηλικία, λίγα είναι ακόμη γνωστά για την φύση αυτών των προβλημάτων στην εφηβεία και την μετέπειτα ζωή. Είναι πιθανό, οι υπολειπόμενες δυσκολίες να συνδέονται κυρίως με την ικανότητα συγκέντρωσης του νεαρού ατόμου ή την κοινωνική ωριμότητα, παρόλο που η τελευταία δεν αποτελεί διαγνωστικό χαρακτηριστικό.   




Οι γονείς θα πρέπει να μιλήσουν στους δασκάλους για την πρόοδο του παιδιού, για τις όποιες μαθησιακές ή κοινωνικές δυσκολίες και για την ομοιογένεια των προβλημάτων μεταξύ του σπιτιού και του σχολείου. Σε πολλές περιπτώσεις, ένα σταθερό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με συμφωνία γονέων και δασκάλων, προσαρμοσμένο στις ικανότητες του παιδιού, είναι ένα ικανοποιητικό πρώτο βήμα. Αν το παιδί απαιτεί μια πιο λεπτομερή αξιολόγηση των γνωστικών του ικανοτήτων (π.χ. αν μπορεί να συγκεντρωθεί στο βαθμό που αναμένεται από την χρονολογική του ηλικία), ένα ψυχομετρικό τεστ θα παράσχει χρήσιμες πληροφορίες. Αυτό εκτελείται από σχολικούς και κλινικούς ψυχολόγους. Η τεκμηρίωση της διάγνωσης της ADHD γίνεται συνήθως από ένα παιδοψυχίατρο, λαμβανομένων υπ' όψιν των πορισμάτων των δασκάλων και των σχολικών ψυχολόγων. Σε μερικές περιπτώσεις παίρνουν μέρος και παιδίατροι σ' αυτή τη διαδικασία. Η κλινική αξιολόγηση πρέπει να περιλαμβάνει ιστορικό από τους γονείς και παρατηρήσεις από την κλινική και το σχολείο, καθώς μια σύντομη επαφή μπορεί να είναι παραπλανητική. Μια επίσκεψη στο σχολείο είναι επίσης ένα καλό σημείο εκκίνησης για να συζητηθεί και να ξεκινήσει ένα κοινό πλάνο χειρισμού. Το αν θα χρειαστεί νευρολογική εξέταση ή άλλα ιατρικά τεστ θα εξαρτηθεί από την παρουσία, για παράδειγμα, νευρολογικών σημείων (τα οποία σημειωτέον δεν αποτελούν χαρακτηριστικό της ADHD), ή πριν να ξεκινήσει φαρμακευτική αγωγή. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα οφέλη της προσαρμοσμένης άσκησης για παιδιά με αυτισμό

Ο Αυτισμός ή ε-αυτισμός ε ίναι μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή κατά την οποία το παιδί/ενήλικας δυσκολεύεται να κατανοήσει σωστά αυτά που βλέπει, ακούει, αισθάνεται και έτσι αντιμετωπίζει θέματα στην επικοινωνία, στις διαπροσωπικές σχέσεις και στη συµπεριφορά. Επίσης παρουσιάζουν  στερεοτυπικές συμπεριφορές, αισθητηριακά και κινητικά προβλήματα όπως και περιορισμένα ενδιαφέροντα (Worley & Matson, 2012; Hanley et al., 2011). Τα παιδιά με αυτισμό παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα φυσικής κατάστασης (Auxter, Pyfer & Huettig, 1997) και αυτό συμβαίνει διότι δεν ενδιαφέρονται για μια δραστηριότητα γενικής φύσεως ή τα κλασσικά παιχνίδια.  Αντίθετα όμως, έχει παρατηρηθεί ότι η σ υγκέντρωση προσοχής και η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον είναι ιδιαίτερα αυξημένες  κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων/αθλημάτων όπως η κολύμβηση, η ιππασία και η πεζοπορία. Αυτές οι αθλητικές  δραστηριότητες φαίνεται να επιδρούν χαλαρωτικά μειώνοντας τα συμπτώματα έντονου ερεθισμού. Γενικότερα, ένα πρόγρα
ΠΝΙΓΜΟΣ ….η θάλασσα, ΔΕΝ διαπραγματεύεται τη ζωή σου! γράφει Σπαντίου Μικαέλλα Η πρόληψη είναι το κλειδί της αποτροπής κάθε κίνδυνου και η εκπαίδευση της κοινωνίας είναι το κλειδί της πρόληψης . Ζούμε σε ένα νησί που καταγράφει κάθε χρόνο όλο και περισσότερα κρούσματα θυμάτων από πνιγμό και σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις έχουν οι ίδιοι (θύματα) την ευθύνη.  Οι λουόμενοι, οφείλουν να αυτοπροστατεύονται και να μην εκθέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο αψηφώντας τα όρια τους. Σε αρκετές των περιπτώσεων τα θύματα ή οι άνθρωποι που έχουν κινδυνέψει, δεν είχαν γνώση κολύμβησης ή δεν τήρησαν τους κανονισμούς ασφαλείας, υπερεκτίμησαν τις δυνατότητες τους και σε πολύ χειρότερες περιπτώσεις έδειξαν ανυπακοή στους ναυαγοσώστες. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος από εμάς αγνοεί μια απαγόρευση και απομακρύνεται από την ακτή, συνεχίζει την παραμονή του στο νερό και μόλις αισθανθεί την όποια αδιαθεσία ή κόπωση ψάχνει το ‘’μαγικό ραβδί’’ που θα τον

Hellenic Bank - Έχεις τη Δύναμη//Μικαέλα Σπάντιου