Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο





Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) είναι ένα σύνδρομο που αναφέρεται σε άτομα, που αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες με την προσήλωση της προσοχής τους σε μία δραστηριότητα ενώ ενδέχεται, παράλληλα, να εμφανίζουν σωματική υπερδραστηριότητα. Ειδικότερα τα άτομα με ΔΕΠ-Υ χαρακτηρίζονται από απροσεξία, αδεξιότητα, δυσκολίες στην αφοσίωση στις σχολικές υποχρεώσεις ή τη συμμόρφωση σε υποδείξεις. Η διαταραχή μεταφράζεται ως ανικανότητα ρύθμισης της συμπεριφοράς. Συχνά, σχετίζεται με αρνητικές επιδόσεις στο σχολείο, καθυστέρηση (ελλείμματα) στη μάθηση και στην επικοινωνία. 

 Τρεις φορές πιο συχνό στα αγόρια από όσο στα κορίτσια, προσβάλλει 1 στα 100 παιδιά κάτω των 11 ετών. Δυστυχώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις ακριβείς αιτίες που προκαλούν την ADHD, όμως οι γενετικοί παράγοντες φαίνεται να παίζουν μεγάλο ρόλο. Η ADHD είναι κυρίως οικογενής νόσος. Εάν υπάρχουν άλλα οικογενειακά προβλήματα, δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτά συνεισφέρουν στην ADHD ή αν η οικογένεια αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα επειδή είναι δύσκολο να συμβιώνεις με παιδιά με ADHD. Το γεγονός ότι πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι στα παιδιά με ADHD, μέρη του εγκεφάλου (μετωπιαίος και βρεγματικός λοβός, και μέρος του μεσεγκεφάλου) δυσλειτουργούν, δεν μπορεί να θεωρηθεί απαραίτητα και ως αιτιολογικός παράγοντας της νόσου. 

 Υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για την ADHD ανά τον κόσμο και η διάγνωση και η θεραπεία αλλάζουν με ταχύτητα. Σε μερικές χώρες, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, η διάγνωση περιλαμβάνει ένα περιορισμένο εύρος συμπεριφορών και έτσι τα παιδιά διαγιγνώσκονται με ευκολία και αντιμετωπίζονται με φάρμακα. Στον υπόλοιπο κόσμο, το ADHD δεν αναγνωριζόταν εύκολα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Πολύ συχνά μπορεί να συγχυστεί με εναντιωματικά προβλήματα (επιθετική συμπεριφορά) ή μεμονωμένες δυσκολίες οι οποίες είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης και δεν απαιτούν αντιμετώπιση. Για αυτούς τους λόγους και προκειμένου να αποφευχθεί η σύγχυση των γονέων, είναι σημαντικό τα παιδιά να αξιολογηθούν σωστά και, εφόσον είναι αναγκαίο, να αντιμετωπιστούν βάσει αυστηρών κλινικών οδηγιών. Τα συμπτώματα ή οι αιτιάσεις πρέπει να είναι παρόντα για τουλάχιστον 6 μήνες, και συνήθως ξεκινούν στην προσχολική ηλικία. Τα παιδιά αυτά έχουν επίσης συχνά γλωσσικές δυσκολίες ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες. 
Τα παραπάνω μεταφράζονται ως ανικανότητα ρύθμισης της συμπεριφοράς. Τα παιδιά μπορεί να έχουν δυσκολία αφοσίωσης στην σχολική εργασία ή να συμμορφώνονται με υποδείξεις (στο σχολείο ή το σπίτι). Τα συμπτώματα ή οι αιτιάσεις συνήθως ξεκινούν στην προσχολική ηλικία. Τα παιδιά αυτά έχουν επίσης συχνά γλωσσικές δυσκολίες ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Καθώς η σωματική υπερκινητικότητα βελτιώνεται με την ηλικία, λίγα είναι ακόμη γνωστά για την φύση αυτών των προβλημάτων στην εφηβεία και την μετέπειτα ζωή. Είναι πιθανό, οι υπολειπόμενες δυσκολίες να συνδέονται κυρίως με την ικανότητα συγκέντρωσης του νεαρού ατόμου ή την κοινωνική ωριμότητα, παρόλο που η τελευταία δεν αποτελεί διαγνωστικό χαρακτηριστικό.   




Οι γονείς θα πρέπει να μιλήσουν στους δασκάλους για την πρόοδο του παιδιού, για τις όποιες μαθησιακές ή κοινωνικές δυσκολίες και για την ομοιογένεια των προβλημάτων μεταξύ του σπιτιού και του σχολείου. Σε πολλές περιπτώσεις, ένα σταθερό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με συμφωνία γονέων και δασκάλων, προσαρμοσμένο στις ικανότητες του παιδιού, είναι ένα ικανοποιητικό πρώτο βήμα. Αν το παιδί απαιτεί μια πιο λεπτομερή αξιολόγηση των γνωστικών του ικανοτήτων (π.χ. αν μπορεί να συγκεντρωθεί στο βαθμό που αναμένεται από την χρονολογική του ηλικία), ένα ψυχομετρικό τεστ θα παράσχει χρήσιμες πληροφορίες. Αυτό εκτελείται από σχολικούς και κλινικούς ψυχολόγους. Η τεκμηρίωση της διάγνωσης της ADHD γίνεται συνήθως από ένα παιδοψυχίατρο, λαμβανομένων υπ' όψιν των πορισμάτων των δασκάλων και των σχολικών ψυχολόγων. Σε μερικές περιπτώσεις παίρνουν μέρος και παιδίατροι σ' αυτή τη διαδικασία. Η κλινική αξιολόγηση πρέπει να περιλαμβάνει ιστορικό από τους γονείς και παρατηρήσεις από την κλινική και το σχολείο, καθώς μια σύντομη επαφή μπορεί να είναι παραπλανητική. Μια επίσκεψη στο σχολείο είναι επίσης ένα καλό σημείο εκκίνησης για να συζητηθεί και να ξεκινήσει ένα κοινό πλάνο χειρισμού. Το αν θα χρειαστεί νευρολογική εξέταση ή άλλα ιατρικά τεστ θα εξαρτηθεί από την παρουσία, για παράδειγμα, νευρολογικών σημείων (τα οποία σημειωτέον δεν αποτελούν χαρακτηριστικό της ADHD), ή πριν να ξεκινήσει φαρμακευτική αγωγή. 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα οφέλη της προσαρμοσμένης άσκησης για παιδιά με αυτισμό

Ο Αυτισμός ή ε-αυτισμός ε ίναι μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή κατά την οποία το παιδί/ενήλικας δυσκολεύεται να κατανοήσει σωστά αυτά που βλέπει, ακούει, αισθάνεται και έτσι αντιμετωπίζει θέματα στην επικοινωνία, στις διαπροσωπικές σχέσεις και στη συµπεριφορά. Επίσης παρουσιάζουν  στερεοτυπικές συμπεριφορές, αισθητηριακά και κινητικά προβλήματα όπως και περιορισμένα ενδιαφέροντα (Worley & Matson, 2012; Hanley et al., 2011). Τα παιδιά με αυτισμό παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα φυσικής κατάστασης (Auxter, Pyfer & Huettig, 1997) και αυτό συμβαίνει διότι δεν ενδιαφέρονται για μια δραστηριότητα γενικής φύσεως ή τα κλασσικά παιχνίδια.  Αντίθετα όμως, έχει παρατηρηθεί ότι η σ υγκέντρωση προσοχής και η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον είναι ιδιαίτερα αυξημένες  κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων/αθλημάτων όπως η κολύμβηση, η ιππασία και η πεζοπορία. Αυτές οι αθλητικές  δραστηριότητες φαίνεται να επιδρούν χαλαρωτικά μειώνοντας τα συμπτώματα έντονου ερεθισμού. Γεν...
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Γονιός ή Προπονητής; Προπονητής ή Γονιός;

Γονιός ή Προπονητής; Προπονητής ή Γονιός; Το φαινόμενο ‘’γονιός - προπονητής’’ έχει κάνει την εμφάνιση του εδώ και χρόνια στους αθλητικούς χώρους, προκαλώντας ποικίλα σχόλια κυρίως όταν έχει έντονα παρεμβατική μορφή. Η ισορροπημένη σχέση ‘’παιδιού και προπονητή’’ είναι ένα από τα βασικότερα κλειδιά της αθλητικής του εξέλιξης. Το ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι, πώς ο γονιός εμπλέκεται σε αυτή την σχέση και δημιουργεί κενά από την εκμάθηση μέχρι την αγωνιστική πορεία του παιδιού σε κάποιο άθλημα; Σε ορισμένες περιπτώσεις ο γονιός μπαίνει σε άλλο ρόλο, είτε ηθελημένα είτε ασυναίσθητα, φέρνοντας τον προπονητή σε δύσκολή θέση και το παιδί σε  σύγχυση . Οι παρεμβάσεις του συνήθως τείνουν να έχουν καλή πρόθεση όμως ως φυσικό επακόλουθο το παιδί πιέζεται και ίσως δεν αποδίδει παρά την εντατική προσπάθεια. Αρχικά παρεμβαίνει με απλές οδηγίες διακόπτοντας τον εκπαιδευτή επανειλημμένα, προχωρά σε αχρείαστες συγκρίσεις μεταξύ των παιδιών ή ακόμα και με το πως ο ίδιος αντιδρούσε ως αθλητής, χω...
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

«Ο Νικόλας βάζει μαγιό». Είναι η κολύμβηση φάρμακο για τα παιδιά κατά τη διάρκεια του Χειμώνα;

Η πτώση της θερμοκρασίας το χειμώνα βοηθά την ανθεκτικότητά των ιών και σε συνδυασμό με την συνύπαρξη παιδιών σε κλειστούς χώρους, είναι ίσως οι πιο θετικοί παράγοντες στην μετάδοση διαφόρων ιώσεων της εποχής.        Καθώς είναι αδύνατον να απομονώσουμε τα παιδιά για ακόμα μια φορά θα μπορούσαμε να ενισχύσουμε με διάφορουας τρόπους το ανοσοποιητικό τους σύστημα ώστε να τα προστατεύσουμε. Συνθήκες ευζωίας, με άριστη διατροφή που περιέχει όλα τα χρήσιμα συστατικά – βιταμίνες, αερισμό των χώρων, ενυδάτωση όπως και συστηματική άσκηση, βοηθούν την ενίσχυση του ανοσοποιητικού. Επίσης, η κολύμβηση αποτελεί ένα από τα βασικότερα μέσα ισχυροποίησης του ανοσοποιητικού των παιδιών. Επηρεάζει ευνοϊκά το αναπνευστικό σύστημα παρουσιάζοντας ευεργετικά αποτελέσματα ακόμα και σε παιδιά με βρογχικό άσθμα, γι’αυτο και συνίσταται από παιδιάτρους ως η καλύτερη δραστηριότητα ολόχρονα. Η προτεινόμενη ηλικία για την έναρξη της βρεφικής κολύμβησης είναι η ηλικία των 6 μηνών. Τι να προσ...
Δημοσίευση σχολίου
Read more »